Bloemen, bloemen en nog eens blomen

Gisteravond weer gelijk gespeeld met kaarten, dus ik blijf 1 puntje achter. Maar mijn conditie en eindsprint zullen de doorslag geven.
We zijn vanaf nu nog 5 nachtjes in Canada en het belooft warm te blijven.
Gereden door de binnenlanden van Zuidelijk Vancouver Island, kwamen we weer op Highway 14 uit die ons verder richting Victoria bracht. Omdat we de camping al hadden besproken voor 3 nachten zijn we eerst naar Butchart Gardens gereden. Dit al een poos een grote wens van Marianne. Ze heeft er al veel over gelezen en wilde dit erg graag zien. Ik had het adres opgezocht en in de Tomtom gezet. In Canada is dat als buitenlander het beste om te doen, want zoals gisteren al gememoreerd: van wegbewijzering hebben de Canadezen geen kaas gegeten. Het bleek dus niet om Victoria, maar het wereldplaatsje Brentwood Bay te gaan. De tuinen zijn wereldberoemd en zeker de moeite waard. Afijn, wij rijdend op Highway 17 zagen ineens de afslag “Butchart Gardens”. Ook Tommie wees ons naar deze afslag. We zijn nog één verwijzing tegengekomen naar de Tuinen! Zonder Tomtom waren we nu nog aan het zoeken te zijn. Het ligt nog op zeker 10 kilometer van de afslag en gaat via allerlei binnen weggetjes.
Bij de tuinen was er een gigantisch parkeerterrein met veel ruimte voor campers en bussen. Er stonden al veel bussen, dus de Japanners waren er al.
Eenmaal binnen eerst maar door de souvenirshop, hebben we dat vast gehad. Er staan echt wel hele mooie dingen, maar de prijs weten ze ook wel. Nog 1 item voor in onze souvenirkast gekocht en toen gingen we los. De zon scheen er weer lustig op los en maakte alles nog veel mooier.
Er is een geadviseerde route door de tuin, maar daar houdt niemand zich aan, te beginnen met de Japanners. Wij probeerden zoveel mogelijk deze route wel aan te houden en kwamen op een pad langs de Rose Garden. Hier gingen de Japanners al in de fout want ze gingen daar gelijk in. Wij gingen door naar de Sunken Garden. Zoals de naam al zeg: een tuin in de diepte. Van bovenaf was het al fantastisch, maar nadat we de trap waren afgegaan en alles dichterbij konden bekijken was het nog imposanter. Er staan in deze tuinen niet echt veel onbekende planten en bloemen, maar de hoeveelheid en de bloei maakt het tot zo’n prachtig geheel. Er waren veel: geraniums in alle kleuren, vlijtige liezen, petunia’s , fuchsia’s, rozen in alle soorten, kleuren en maten, lupines. Nog veel meer bloemen die ik ooit wel gezien heb, maar waarvan ik geen naam weet of vergeten ben. Dit alles in kleurencombinaties waar heel goed is over nagedacht. Ook in combinatie met grote en kleine bomen. Echt schitterend. Dat zegt zelfs ik die alles maar een mooie bloem vindt!
Van de Sunken Garden weer naar boven naar een groot grasveld met theater, alles omgeven door perken met vele reeds genoemde bloemen. Toen door naar de Rose Garden waar bijna alle rozen uit de hele wereld staan. Alles met naam en jaar van oorsprong. Gigantisch hoe veel verschillende rozen er zijn.
Hierna begon onze maag te knorren en kregen we een groot cafeïne tekort in onze lijven. Dat gingen we dus eerst maar even oplossen.
Weer verder door de Italiaanse tuin met fonteinen en waterplanten naar de Japanse Tuin. We hebben al eens eerder zo’n tuin gezien en wij vinden dat deze tuinen uitblinken door het gebrek aan kleur. Een rode poort bij de ingang en een rood bruggetje was alle kleur. Architectonisch zal het allemaal wel kloppen, maar wij vinden het niet mooi.
Dit was het einde van Butchart Garden. In ruim 3 uur prachtige dingen gezien. Voor onze top drie tuinen wedijvert hij met de Botanische Tuin in Dunedin (Nieuw Zeeland) Ze staan beiden op een gedeelde eerste plaats.
Na onze lunch op weg naar de camping. Weer maar met navigatie en wat bleek: we waren er binnen 20 minuten. Ook deze zou gelegen zijn in Victoria, maar dat bleek 22 kilometer te noorden te zijn. Geeft niks, zijn weinig kilometers. We kregen een mooi plekje.
Eerst moesten we nog boodschappen doen en bij de receptie hoorden we dat in de plaats Sidney de dichtstbijzijnde supermarkt was. Dus eerst maar even gedaan. Sidney is dus een behoorlijk grote en drukke stad. Het parkeerterrein bij de supermarkt was vol dus na enige rondjes maar geparkeerd in een zijstraat. Overal gelden parkeerverboden met verschillende wetten. Niet langer dan 1 uur, niet langer dan 2 uur, niet langer dan 20 voet etc. Dus je moet goed zoeken.
Weer terug op de camping hebben we alles weer aangekoppeld en toen gaan relaxen.
We zaten buiten in onze Canada stoelen lekker te zonnen. Er stond echter een harde koude wind vanaf de oceaan. De voorzijde van je lijf werd verwarmd door de zon en de achterzijde koud van de wind. Na enige tijd dus maar naar binnen gegaan.
Toen we in Sidney waren lazen we dat er ’s avonds een vuurwerk zou zijn. Omdat parkeren toch al een probleem is hier hebben we besloten om dit vanaf de camping (10 kilometer zuidelijker) te bekijken. En ja hoor, kwart over tien begon het en was duidelijk te zien. Prachtig gezicht.

Marianne: Dit was Ab hoor die het koud had. Mietje! Hij heeft het de verdere avond koud gehad en lag tot het puntje van zijn neus verstopt in bed. Heel lief!