Alweer een heerlijk heet dagje

Vandaag de derde dag op rij dat het erg heet is. Zo droog dat er op de camping geen vuurtjes gestookt mogen worden. Wat een teleurstelling voor de Canadezen. Zodra hun camper of caravan is geïnstalleerd wordt er een vuurtje ontstoken. Marianne zag een bord langs de kant van de weg dat het overal verboden is kampvuren aan te steken. Zelfs scheten laten in het bos mag niet meer! Daar zullen we het nog moeilijk mee krijgen.
Weer alles op het gemak gedaan en om half tien vertrokken richting Chemainus. Dit zou een leuk stadje zijn halverwege op weg naar Victoria. Wat fijn dat er een airco voor auto’s is uitgevonden. Het was best uit te houden.
In Chemainus hebben we een poosje rondgelopen. Het dorp is bekend om zijn wandschilderingen. Op 30 muren is een schilderij gemaakt. Het beroemdste schilderij is van 3 mannen van de First Nations, de aloude Indianen. We hebben er een poosje rondgelopen en hebben een aantal schilderijen op de foto en video gezet en zijn daarna koffie gaan drinken. We hadden vocht nodig want we liepen allebei met klotsende oksels rond. Het zweet droop er af.
In een antiekwinkel hebben we enkele leuke aandenkens gekocht.
Nadat we Highway 1 weer waren opgegaan kwamen we bij Duncan in een giga file terecht. Men was aan de weg aan het werk. We merken toch al dat het verkeer drukker wordt. Of het nu ligt aan het feit dat we dichter bij de echte bewoonde wereld komen of dat de vakanties van de Canadezen naderen, weten we niet. Ook op de campings is het moeilijker een plaatsje te veroveren. Gelukkig hebben we voor morgen in Victoria de plaatsen al vastgelegd.
We wilden overnachten in Sooke, net ten zuiden van Victoria. In gidsen al enkele campings uitgezocht met adressen, maar onze Tommie kende die adressen niet. Dus maar naar het Informatiecentrum in Sooke. Bewegwijzering in ook een zwak punt van de Canadezen. 2 kilometer voor het punt waar je moet zijn zie je een bord staan. Omdat ze niet zo nauwkeurig zijn met maatvoering is ons al enkele malen overkomen dat we te vroeg afsloegen of te ver reden. En zie maar eens te keren met zo’n bakbeest op een smal weggetje. Zo ook deze keer. We hadden het bord op 2 kilometer gezien en ja hoor, na een kruising stond een bordje met een pijl naar rechts. Dus weer te ver gereden.
Gevraagd naar de campings die we uitgezocht hadden, bleek dat deze 18 km terug lagen. Het stadje heette wel Sooke maar de wijk was Metchosin. Die kende onze Tommie wel! Dus maar weer terug gereden. Geeft niks anders hadden we dat morgen moeten doen.
We hebben een prachtige camping met een plaats aan de Pacific Ocean. Links voor in de verte zien we de hoogbouw van Victoria en verder alleen maar water. Ook zagen we een enorm passagiersschip richting Victoria varen. Een poosje op het strand in de zon gezeten (we moeten toch een kleurtje meenemen naar Nederland) en pootje gebaad. Verder dan dit kom je niet want het water is ijskoud. Je tenen sterven af als je te lang in het water blijft.
Na het eten nog even een strandwandeling gemaakt en daarna weer kaarten. Ik heb gisteravond 2 potjes verloren en wil revanche!

Marianne: haha! Paniek in de tent. Ik ga gewoon weer winnen!!!!! Wordt vervolgd.