Columbia Icefield

Gisteravond met Skipbo gelijk gespeeld, zodat de stand nu 6-5 is.
Om 11 uur gingen onze luiken dicht en toen was het al goed koud. Het dikke dekbed bewijst ons goede diensten. Heerlijk warm onder die klamme lap! De kachel in de camper hebben we pas 1x gebruikt. Tot nu ’s avonds niet koud genoeg om te stoken.
We wilden vroeg weg deze ochtend want het Columbia Icefield stond op het programma. Daar moet je vroeg zijn vóór alle Aziaten worden losgelaten. Japanners en Indiërs zijn hier goed vertegenwoordigd. Ze komen met busladingen tegelijk en dan is er geen doorkomen meer aan.
We gaan de Athabasca Glacier op in zo’n heel groot voertuig. We hadden al kaartjes gekocht in Banff als combi, dus we hoefden alleen nog even een tijd vast te leggen om met de bus mee te kunnen. Het was inderdaad nog erg rustig en dus konden we met de bus van 10 uur mee. Aansluitend wilden we de Skywalk doen, dus ook maar even een tijd vastgelegd, 11.45 uur. De rit op de gletsjer duurde bij elkaar 1¼ uur. Eerst vanaf het Icefield Centre met een gewone bus (5 minuten) naar het station waar die grote joekels staan. Als het lukt met de Wi-Fi dan zullen we er een foto van uploaden. Je moet er via een heuse trap echt inklimmen! We hadden ruimte zat en we gingen met een gangetje van 5 km per uur eerst een steile helling af (30%) op weg naar de gletsjer. Daar aangekomen mochten we 20 minuten wandelen op het ijs. Echt een sensatie. Het ijs heeft een blauwe kleur. We hebben nog wat rondgevraagd en hoorden dat het ijs op de plaats waar we stonden 180 tot 200 meter dik is. Wel vervelend is dat de gletsjer per jaar circa 10 meter kleiner wordt. Men beweert dat dit door de opwarming van de aarde komt, maar de inkrimping van de gletsjer is gemeten vanaf 1903, dus niet alleen de laatste jaren. Dat het allemaal wordt versneld door het gedrag van de mensheid zal best wel, maar 10000 jaar geleden was er ook zo’n gebeurtenis. Het zal allemaal wel met de natuur te maken en die je niet kunt beïnvloeden.
Maar goed, wij hebben het nog meegemaakt om op de gletsjer te wandelen.
Over die grote bus het volgende: er zijn op de hele wereld 23 van die bussen. 22 rijden er op deze gletsjer en 1 rijd er in Alaska en wordt gebruikt door onderzoekers. Zo’n bus kost $ 1,2 miljoen.
Terug in het Centre zijn we in de bus gestapt naar de Skywalk. Na 7 minuten kwamen we er aan. We kregen een luisterapparaat mee om alle bijzonderheden te kunnen beluisteren.
Onderweg werden we op een mountaingoat gewezen. Die zat net onder de reling te knabbelen. Wat daar te eten is konden we niet zien. Voor ons alleen maar stenen en gruis te zien. Met ware doodsverachting hebben we hem kunnen kieken.
We liepen boven de canyon op circa 300 meter hoogte en keken door de glazen vloer naar beneden. Foto’s gemaakt van de omgeving en alle waterstromen die er te zien zijn. Het regende een beetje en het werd steeds kouder. Dus maar weer terug richting Centre.
We wilden aan de koffie met een grote koek zoals goede Hollanders betaamt, maar werden dwars gezeten door een invasie van Aziatische medemensen. Een hele lange rij voor de bestelbalies etc. Alle tafels waren ook bezet. Dus maar besloten naar onze huisje op wielen terug te gaan en zelf koffie te zetten. Het was ook lunchtijd dus gelijk maar gedaan. Een lekker kopje soep gemaakt.
Nadat we voldaan waren gingen we verder richting Jasper. Als eerste kwamen we de Sunwapta Falls tegen. Uiteraard even gestopt en mooie plaatjes geschoten.
Weer even door en daar waren de Athabasca Falls. Spectaculair gewoon. Hoe het water hier naar beneden dondert, niet normaal.
Het begon toen zachtjes harder te regenen en besloten om dan maar door te rijden naar Jasper, nog 40 km, om de camping te gaan boeken. Teleurstelling, de camping was vol! We hadden Whistler Campground willen boeken, maar helaas. Als alternatief bood men ons aan de camping van hetzelfde concern, 3 kilometer verder gelegen, Wapiti Campground geheten. Deze was officieel nog gesloten, maar door de grote toeloop was een deel van de camping dit weekend opengesteld. We konden maar voor één nacht boeken en alleen met stroom. Dus maar gedaan, want om nog eens 60 kilometer te rijden naar een volgende camping was teveel van het goede.
We zijn daarna eerst naar het dorp Jasper gegaan om bij de toerist Information te vragen voor een camping voor de volgende dagen. We willen hier in de omgeving nog mooie dingen bekijken! We hoorden dat er net buiten het park op “slechts” 1 uur rijden een andere camping is die aan onze eisen voldoet. Doen we dus maar. Maar eerst morgenochtend naar de Whistler camping om te vragen of er eventueel nog open plekken zijn gekomen.
Boodschappen gedaan en met ons huisje naar de camping om te dineren. Na het eten lekker nog een wandeling gemaakt en dan roept de koffie alweer.