Lummeldagje

Wij geloven al een hele tijd in het gezegde: je krijgt wat je verdient. Toen we vanmorgen wakker werden was het bewolkt en er dreigde wat regen. Hoe anders dan gisteren toen we de whale watch deden en prachtig weer hadden. We moeten er niet aandenken om dat vandaag te moeten doen. Misschien is er toch een hogere macht die alles indeelt.
We zijn vroeg opgestaan en op pad gegaan. De eerste stop was al erg snel, na 2 kilometer vanaf de camping op Highway 28 waren we er al. De Elk Falls en een suspension bridge Het was gelijk onze ochtendgymnastiek want de wandeling was ongeveer 1 kilometer voor we bij de Falls waren. Niet vlak maar bochtig en heuvelachtig. Prachtig uitzicht op de Falls en we zijn daarna over de suspension bridge gelopen. Het was allemaal heel erg nieuw. We lazen op de bordjes dat deze bridge was gesponsord door de Rotary van Campbell River.
Daarna doorgereden naar Campbell River om boodschappen te doen. We kwamen bij de Walmart terecht. Dit was de grootste die we tot nu toe gezien hadden. Je kunt er letterlijk van alles kopen. Dit was een supermarkt met daarin een apotheek, drogist, mediamarkt, action, wibra, kapper, schoonheidssalon. Er waren wel 20 kassa’s. Wat een gigant. We waren dus behoorlijk veel tijd kwijt om al onze boodschappen bij elkaar te schrapen. In deze supermarkt was alles goed aangegeven waar het stond, maar door de af te leggen afstand duurde het lang voor we klaar waren.
Na de boodschappen wilden we het dorpje “nog even rooi verven”. Maar dat viel tegen. Het is een saai dorp met veel vissersattributen en aanverwante artikelen. We vonden één terrasje om koffie te drinken. Voor de rest was het een saai dorp.
In het verkeer gebeurde wat we al vaker mee hadden gemaakt maar nu in druk verkeer. Bijna alle kruispunten in een stad/dorp hebben vanaf de vier toekomende straten een stopbord. Degene die het eerst arriveert op de kruising heeft voorrang. Nu was het drukker en dan zie je dat iedereen om de beurt voorrang krijgt van een ander. Dus met de klok mee rijdt iedereen om en om door. Was een belevenis om dat, als 4e in de rij, mee te maken.
Het verkeer is hier trouwens heel relaxed. Voetgangers krijgen voorrang en als je aanstalten maakt om over te steken dan stoppen ze al 5 meter voor het zebrapad. Ook met het rijden. Er zal niet een auto zomaar snel voorrang nemen. Alles wacht rustig tot de weg vrij is. Ook met inhalen op de Highway. Als ze maar even twijfelen of het kan gaan ze niet.
Na de koffie doorgereden richting Qualicum Beach. Op het gemak via Highway 19a (de scenic route) gereden en onderweg geluncht. Af en toe een regenbuitje, maar de zon hebben we niet gezien.
Bij het informatiecentrum gevraagd naar een goede camping. We vonden er één aan een riviertje die erg rustig was. Hebben wij als ouwetjes ook wel nodig.
Volgens de medewerkster lag de camping 2 kilometer terug en vandaar uit konden we wel naar het dorp lopen. Nu hebben we wat ervaring met deze Canadese kilometers. Het bleek dus 3½ kilometer te zijn. Lopen was dus veel te ver!
Na gereserveerd te hebben zijn we ook hier het dorpje nog even in gegaan. Wat een verschil met Campbell River. Leuke winkeltjes (vooral voor Marianne) en een gemoedelijke sfeer. Veel hanging baskets vol met bloemen aan de lantaarnpalen en bloembakken op de grond. Een gezellig plaatsje om te flaneren. We kwamen een Duitse bakker tegen en hebben voor bij de koffie vanavond heerlijke brownies meegenomen. Yammie! Na ons plaatsje op de camping te hebben in genomen dacht Marianne na een poosje dat het weer regende. Het blijkt het riviertje te zijn, die achter ons bedje een versnellinkje heeft. Dat ruist net als de regen.
Nog even kaarten en de luiken gaan dan weer toe! We slapen hier als beren!